Mama-zijn en ziek-zijn.

Iedere moeder zal het beamen: als mama kun je eigenlijk niet ziek zijn. Als je niet lekker bent, kun je niet zomaar even op bed gaan liggen. Er loopt hier thuis immers een driejarige rond die aandacht en verzorging nodig heeft. Er is dan ook best even een probleem als de mama van het gezin in het ziekenhuis komt te liggen en/ of met een infuuskuur thuis zit.

Gelukkig zijn daar de ouders! Afgelopen en komende week krijgen we thuis ondersteuning van de ouders van Sebastiaan, daarna zal mijn moeder de zorg voor ons gezin over nemen. Vic pakt dit gelukkig goed op. Wat ik wel merk, sinds ik thuis ben, is dat Vic zich best brutaal en bepalend opstelt. 'Ik wil dit en ik wil dat' en als hij het niet krijgt zet hij zijn beste nep-huiltje in. We snappen natuurlijk heel goed dat hij nu de grenzen opzoekt en dat het soms ook best wat verwarrend en veel voor hem is. Dit weekend zijn we even met zijn drietjes (heerlijk!) en we pakken wel direct het gedrag van Vic aan. Niet altijd even leuk, maar wel nodig.

Hij heeft het verder echt fantastisch gedaan overigens. Belde me iedere avond in het ziekenhuis en kwam in vrolijke stemming op bezoek. Ook het afscheid nemen verliep positief. Alleen de laatste keer vroeg hij me of ik mee naar huis ging. De cadeautjes die ik voor hem had gekocht, vond hij erg leuk, met name de 'fritaar'. Hij speelt er de prachtigste liedjes op. Gisteren zei hij steeds tegen me dat hij me zo lief vindt en me had gemist. Ach, schatje... Het is heerlijk om nu weer met elkaar thuis te zijn. Koester het gezinsgeluk!

Reacties

  1. Oh wat fijn dat je in ieder geval weer een thuis-mama kunt zijn nu! Genieten van elkaar en ook maar van de zorg die je krijgt van je (schoon)familie, fijn dat ze er voor je kunnen zijn.
    Dikke knuffel,
    Je Lotje

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat omschrijf je dat mooi, "bepalend". Heeft ongetwijfeld met je professie te maken. ;-) Wat me dan weer een voordeel voor Vic en jullie allemaal lijkt om jullie zo goed mogelijk door deze tijden te laveren.
    Kun je niet eens een filmpje posten van Vic en zijn fritaar. Ben reuze benieuwd naar zijn fritaarspel! :-)))

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat super fijn dat je in je eigen vertrouwde omgeving bent waar je voortdurend mensen om je heen hebt die om je geven en die voor je zorgen! Heerlijk zo zonder buuf T. (lijkt me); een verademing. En wat fijn dat Vic zo'n adequate ontwikkeling laat zien en dat je weer de geweldige thuis-mamma voor hem kan zijn.
    xxx R.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Mara!

    Ik heb je blog net gevonden via mijn eigen blog (waar jij al volger van bent, thanks)! Geen idee waarom ik je blog niet eerder heb gevonden... In ieder geval heb je er vanaf nu weer een volger bij! :))) Erg fijn om ervaringen van andere cf-moeders te lezen (al zijn we helaas met weinigen)! Heb alvast een klein beetje door je blog gelezen, heerlijk dat je weer thuis bent en heel herkenbaar wat je hier beschrijft!!

    Groetjes, Erika

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Mara, Vic en Sebastiaan,

    Wat fijn dat jullie weer met elkaar zijn! Hoop dat je mijn kaart nog gekregen hebt. Veel liefs,
    Miriam en Gerben

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieffie,

    Ik zat in Brugge dit weekend, en heb daar op het terras je blog gelezen (leve de smartphones) en een drankje gedronken met mijn nieuwe lief op jouw thuiskomst. Wat fijn! En super natuurlijk dat de (groot-)ouders paraat staan om dit mede-mogelijk te maken.

    En natuurlijk je laatste zin "koester het gezinsgeluk" wordt door niemand die ik ken zo goed nageleefd als door jouzelf.

    LIefs,
    M te H

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve Mara,
    Eindelijk ben ik gaan lezen en jemig wat doe je dat goed zeg!!
    gelukkig dat het naar de omstandigheden zo goed gaat thuis en kleine Vic, ach ja, als hij maar lekker bij je is...
    lieverd, ik ga lezen

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Gewoon tien jaar en KVL -268

Gewoon vliegen!

Gewoon een Taaie Challenge en KVL -261